ΤΟ ΑΠΟΛΙΘΩΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ ΛΕΥΚΙΜΜΗΣ
Ο χώρος του Αιγαίου αποτελεί μια από τις πλέον ενεργές περιοχές του φλοιού της γης. Η γεωτεκτονική και παλαιογεωγραφική εξέλιξη του χώρου του Αιγαίου σημαδεύτηκε από σημαντικές γεωτεκτονικές μεταβολές, οι οποίες σχετίζονται με την κίνηση μεγάλων τεμαχίων φλοιού, που ονομάζονται λιθοσφαιρικές πλάκες, η κίνηση των οποίων είχε αποτέλεσμα την έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα.
Η ηφαιστειακή δραστηριότητα είναι γνωστό ότι οφείλεται στη βύθιση της αφρικανικής λιθοσφαιρικής πλάκας κάτω από την ευρασιατική πλάκα, η οποία σήμερα γίνεται στην περιοχή νότια της Κρήτης, στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου.
Ωστόσο, η γεωτεκτονική εξέλιξη στην περιοχή του Αιγαίου δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της βύθισης της αφρικανικής λιθοσφαιρικής πλάκας κάτω από την ευρωπαϊκή, αλλά μια πολύπλευρη κίνηση που επηρεάζεται από την κίνηση άλλων μικρότερων τεμαχίων του γήινου φλοιού, όπως είναι η αραβική μικρο-πλάκα.
Η σημερινή γεωλογική κατάσταση στο Αιγαίο διαφέρει βέβαια σημαντικά από την κατάσταση που επικρατούσε κατά τη διάρκεια του Ηωκαίνου – Ολιγοκαίνου, πριν 35 με 45 εκατομμύρια χρόνια. Τότε η θέση σύγκλισης των λιθοσφαιρικών πλακών της Ευρασίας και της Αφρικής βρισκόταν στο χώρο των Κυκλάδων. Η σύγκρουση αυτή δημιούργησε την υψηλής πίεσης μεταμόρφωση των πετρωμάτων και την εκδήλωση της ηφαιστειότητας στην περιοχή της Ροδόπης και του Έβρου.
Συγκεκριμένα στην ευρύτερη περιοχή του Έβρου έχουν βρεθεί ενδιαφέρουσες συγκεντρώσεις απολιθωμάτων, ενώ η περιοχή της Λευκίμης θεωρείται μία από τις πλουσιότερες θέσεις σε αριθμό ευρημάτων. Μέχρι τώρα ανακαλύφθηκαν απολιθωμένα φύλλα από κανέλα, φοίνικες, δρύες κ.α. με κύρια εμφάνιση του είδους Eotrigonobalanus furcinervis, το παλαιότερο είδος δρυός στον ευρωπαϊκό χώρο. Εκτός αυτών στην ευρύτερη περιοχή ανακαλύφθηκε επίσης πληθώρα θαλάσσιων μαλακίων, αμμωνιτοειδών, ψαριών και δοντιών καρχαρία.